دوئل برای قهرمانی…
در این یادداشت آمده است: از زمانی که اولین اجتماع انسان ها شکل گرفت، یک نفر در راس امور بعنوان لیدر و فرمانده قرار گرفت که عمدتا بر حسب یک سری ویژگی ها مانند سن و قدرت بدنی انتخاب می شد و افراد در همه امور از او پیروی می کردند.
با افزایش جمعیت، قبایل تشکیل شد که در زندگی قبیله ای علاوه بر رئیس و ریش سفید قبیله، افرادی با وِیژگی های منحصربفرد هم قرار داشتند که می توانستند نخبگان و سرامدان قبیله نام بگیرند.پ
در آن زمان با توجه به تقابلات بین قبیله ای و وجود جنگ ها و درگیری های مختلف که شاهد تقابل انسان با انسان و انسان با طبیعت بودیم، افراد نخبه و سرآمد عمدتا افرادی بودند که از روحیه جنگجویی و رزمی بیشتری برخوردار بودند و به مرور در دل همین تقابل ها بود که پدیده ای بنام قهرمان قبیله شدن شکل گرفت.
افراد توانمندی که ابتدا در درون قبیله، خود را سرآمدتر از دیگران نشان داده و سپس در نبردها و تقابل های بین قبیله ای هم قدرت نمایی کرده و موجبات پیروزی قبیله را فراهم می کردند. طبعاً این افراد همواره مورد توجه، تشویق و تحسین قرار می گرفتند.
مبارزه برای قهرمان شدن قرن ها تداوم داشت، از مبارزات تن به تن گلادیاتورها در روم باستان و شوالیه های فرانسوی تا سامورایی های ژاپنی و کمی نزدیک تر، دوئل گاوچران های آمریکایی…
****
با وجود حرکت جوامع از سنتی به مدرنیته، هنوز هم در بسیاری از جوامع شاهد بقا و تداوم قبیله گرایی هستیم و هویت افراد بر حسب ایل و قومیت آنها شناخته شده و همچنان وفاداری و تعصب به قبیله بر سایر امور اولویت داشته و نظام تقسیم کار، نه بر حسب توانمندی و مهارت که بر اساس وابستگی قبیله ای و پیوندهای خونی است.
از طرفی رقابت برای قهرمان شدن در دو بعد درون قبیله ای و برون قبیله ای هم در این جوامع همچنان تداوم داشته و بیشتر در جهت دستیابی به قدرت و مناصب مهم و تاثیرگذار است.
در مرحله نخست، مبارزه و رقابت های درون ایلی، افراد را در رقابتی دائمی و تنگاتنگ قرار داده تا از رقبا پیش افتاده و به جایگاه قهرمانی و محبوبیت درون ایلی دست یابند. این افراد عمدتا در تصمیم گیری های مهم و اثرگذار مورد مشورت قرار گرفته و در بحران ها به عنوان ناجی و حل و فصل کننده مشکلات ورود کرده و بیش از قبل مورد توجه و تحسین قرار می گیرند که این یکی مهم ترین پاداش هایی است که دریافت می کنند.
قهرمانان قبایل، در بعد برون قبیله ای هم در تقابلات بین قومی، به عنوان نماینده وارد عرصه شده و برای قهرمانی خود و قبیله تلاش می کنند.
رقابت های سیاسی و انتخاباتی، از جنجالی ترین و داغ ترین رقابت ها در این عرصه است که در مرحله ی اول رقابتی نفس گیر در عرصه ی درون قبیله ای برای تک کاندیدشدن صورت گرفته و در مرحله ی بین قبیله ای هم رقابت سخت و حساسی آغاز می شود که عمدتا توام با تضادها و جدل های شدیدی است.
در حوزه ی اجتماعی، هنگامی که 2 نفر از 2 قبیله ی مختلف، با هم درگیر می شوند و یکی بر دیگری غلبه می کند، ورود به اصطلاح قهرمانانه افراد هم ایلی در مقام ناجی که تلاش می کنند موجبات تشویق و تحسین قبیله را فراهم نمایند، گاهی منجر به نزاعی دسته جمعی و ایجاد خسارات جبران ناپذیر مادی و انسانی می شود.
در عرصه مدیریتی هم آنجا که منافع کلان و فراقبیله ای در پیش است و افراد صاحب منصب از تفکرات و قبایل گوناگون می توانند از طریق همیاری و تجمیع توانمندی ها و قدرتشان به اهداف بزرگی که خیر جمعی در آن باشد دست یابند، بازهم شاهد رقابتی درونی بین افراد صاحب قدرت هستیم که اجازه انجام فعالیت های گروهی و دسته جمعی را به آنها نداده که مباد یک قهرمان از قهرمان دیگری پیشی گرفته و یک نفر قهرمان قهرمانان شود!!!
و به این ترتیب فرصت ها و موقعیت های کلان را از دست داده و در همان سطح از رقابت های درون قبیله و بین قبیله ای باقی می مانند.
البته با وجودی که نمی توان خواستار برچیده شدن کامل پدیده ی قبیله گرایی در جامعه شد که خود این پدیده هم در مواردی می تواند کارکردهای مثبت هم داشته باشد اما اینکه بر همه امور مسلط شده و محور انتخاب هایی شود که گاهی می تواند با عدالت، عقلانیت و مصلحت در تضاد باشد، اتفاق خوبی نیست و نیازمند یکسری اصلاحات و تغییر نگرش ها در این خصوص هستیم تا به روند توسعه و پیشرفت بیشتر جامعه در عرصه های گوناگون کمک کنیم.
منبع: پایگاه خبری – تحلیلی غرب آنلاین
6119
انتهای پیام /*
This entry passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.